İnsanın adı anılmaya devam ettiği sürece ölmüş sayılmaz. Kendisinin sözü. Bence müzik kariyerini bir yana bırakacak olursak, dünya görüşü bakımından anlamaya çaba sarfedilmesi gereken bir insan. Müzik kariyerine geri dönecek olursak da zaten çoğu kişiye ilham verdiği aşikar. Sanırım bir insan için en güzel şey bu olsagerek. İçinde yaşadığın dünyaya kalıcı, ilham verici, kendinden bir şeyler bırakabilmek ve faydalı olabilmek.
Üstelik Türkiye dışındaki birçok ülkenin sempatisini kazandı. Çocukların sevgisini kazandı. Herkesin onu sevmesini sağlamak gibi bir amaç edindiğini düşünmüyorum. Bunu sadece kendisi olarak, farkında olmadan başardı. Şeffaf bir insandı ve tam bir bilgeydi. Kendini sanatçı olarak tanımlayamayacak kadar da mütevazıydı aynı zamanda. Bu açıdan benim rol modellerimden biri olmuştur.
Geçen sene bu zamanlarda kendisinin müzeye dönüştürülen Kadıköy'deki evini ziyaret etmiştim. Benim için evlerin çok büyük önemi vardır. Nedense evlere karşı garip bir duygusal bağlılık hissediyorum. Bu ev de ruhu olan, ziyaretçileriyle iletişim halinde olan ve çok mutlu bir ev. Bahçesindeki domates, biber ve patlıcan heykelleriyle zaten gülümseyerek giriyorsunuz içeriye. Küçük bir kafesi var kış bahçesinde, eve mis gibi çay kokusu yaymış. En büyük bombası da balmumu heykeli bence. O kadar gerçek ki, o kadar gerçek olur.
Eğer ziyaret etmek isterseniz Barış Manço Evi'nin internet adresinden bilgi alabilirsiniz. Özellikle okullarda toplu geziler düzenliyorlar sanırım. Malum, şimdiki çocuklar böyle bir adamdan mahrum kalıyor. Hiç olmasa bile güzel bahçesinde bir çay içilir. En güzel anma şekli bence.
İyi ki doğmuş Barış abi. Barış baba. Gezgin. Hippi. Müzisyen. Sanatçı. Düşünür. Büyük kalpli güzel insan.
